Als puber en (jong-)volwassene kan je te maken krijgen met lichamelijke en geestelijke ongemakken. Over het algemeen sluipen deze ongemakken erin, omdat we “gewoon” ouder worden. Soms is er echter een heel duidelijk gemarkeerd moment, een traumatische en stressvolle situatie, waarop en waardoor je geestelijke en lichamelijk ongemakken gaat voelen.
Deze ongemakken zijn in de meeste gevallen te herleiden naar de niet geïntegreerde of niet ontwikkelde primaire of levenslange reflexen. Het lukt ons – als kind en zelfs als jong volwassene – in veel gevallen de gevolgen hiervan te verbloemen, door te compenseren. Niet dat we daar altijd bewust ons best voor doen, maar door het onvoorstelbare compensatievermogen van onze hersenen en ons lichaam, lukt het om voor bepaalde tijd - ogenschijnlijk - te functioneren. Er komt in veel gevallen alleen een punt waarop dit compenseren niet meer lukt en ons lichaam ons keihard in de steek kan laten. Altijd moeten compenseren, harder moeten werken, zowel lichamelijk als geestelijk, dan eigenlijk de bedoeling is, kost ons uiteindelijk te veel energie. Het is vaak een sluipend proces, totdat nét die druppel op het werk, in je relatie, in de familie of op je lijf, de emmer doet overlopen. Langdurige, chronische stress – zowel van fysieke als geestelijke aard – kan je letterlijk slopen.
Een andere mogelijkheid is dat nadat de primaire reflexen geïntegreerd zijn geweest, ze opnieuw actief worden. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door een traumatische ervaring of ongeluk. Je lijf schiet dan in de “overlevingsmodus”. Vechten, vluchten of bevriezen zijn de bekende overlevingsreacties. Dit is ook wat het lijf moet doen, dit is waar de primaire reflexen voor bedoeld zijn. Na zo’n heftige reactie zal ons lichaam normaal gesproken weer herstellen en kalmeren. Wanneer dit niet gebeurd is de kans groot dat je uit balans raakt. Soms voelen we dit. Voelen we ons opgejaagd of juist passief. Maar zelfs zonder dat we het echt door hebben, kan zo’n overlevingsreactie blijven sluimeren in ons lijf. Als deze reactie te lang duurt, kunnen er allerlei vervelende klachten optreden.
Net als bij kinderen kunnen die klachten bij volwassenen zich manifesteren op lichamelijk, cognitief en/of sociaal-emotioneel gebied. Denk hierbij o.a. aan:
- migraine,
- rug-, heup- en/of nekklachten,
- oververmoeid zijn,
- duizeligheid,
- concentratie- en geheugenproblemen,
- slaapproblemen,
- emotionele schommelingen,
- angsten,
- burn- of bored-out,
- depressie of
- PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom)
Door (opnieuw) de reflexen te integreren of een anti-stressbehandeling (PTSD- of Tactile-Protocol) te ondergaan, kun je weer grip op je lijf en leven krijgen.
Het leidt tot meer focus, minder stress en een beter fysiek, emotioneel en cognitief functioneren.