Een aantal jaren geleden was ik bij een bedrijf om spullen voor de praktijk te kopen. Toen we met de aardige eigenaar bij de kassa stonden en ik om een bon op naam van de praktijk vroeg, vroeg hij oprecht geïnteresseerd om wat voor praktijk het ging. Tja, geheel onvoorbereid op deze vraag, die je niet 1-2-3, tijdens een kassahandeling kan beantwoorden, deed ik toch een poging. Ik begon te vertellen dat ik voornamelijk werk met kinderen die moeite hebben met leren en gedrag en dat ik dat doe door middel van reflexintegratie. Dat ik ook met volwassenen werkte liet ik voor het gemak maar even achterwege.
Kort uitgelegd, zei ik, komt het erop neer dat ik het lijf aan het werk zet, om zichzelf beter te maken. “Oh”, was zijn antwoord, “daar ga je zeker flink van zweten…..”. Terwijl het pinapparaat goedkeurend piepte, kon ik alleen maar zeggen: “Eh nee, totaal niet”. En dat was het, meer tijd was er niet. De deur ging open, en de aandacht van mijn wat ongebruikelijke, en voor een leek totaal onbegrijpelijke verhaal, ging zonder blikken of blozen over naar de volgende klant.
Het gebeurt me vaker. Het is gewoon niet “even” uit te leggen. Om goed inzicht en begrip te krijgen in wat ik doe, heb je eigenlijk een kop koffie of thee, én tijd nodig. Dus, pak een kop koffie of thee, neem de tijd, en lees rustig deze blog verder. Wellicht wordt het dan allemaal wat helderder, die reflexintegratie. ;-)
Reflexen, de basis
Even terug naar de basis, letterlijk, om uit te leggen wat reflexintegratie inhoudt en kan doen.
Elke zwangere vrouw voelt het. De ene rond 12 weken, de ander rond 16 weken of misschien wel al rond de 10de week van de zwangerschap. Dat kleine vlinderachtige gefladder in je buik. De allereerste keer dat je de baby voelt bewegen, waarna het iedere week sterker en sterker, steeds beter voelbaar wordt.
Dat gefladder zijn nou de reflexen. Automatische bewegingen die de baby maakt.
Iedere gezonde pasgeboren baby beschikt over een ruim scala aan reflexen. Wel meer dan 20 primaire reflexen en andere reflexpatronen, die in een vaste volgorde en in zich een vaste periode ontwikkelen.
De allereerste reflexen zijn al aanwezig rond de 6de week van de zwangerschap en de laatsten kunnen aanwezig zijn tot het kind 36 maanden oud is.
Deze reflexen worden vanuit de hersenstam aangestuurd en reageren op een prikkel van buiten af, bijvoorbeeld aanraking, beweging, licht of geluid. Deze automatische bewegingen zorgen voor de ontwikkelen van de hersenen en het zenuwstelsel. Ze zijn o.a. nodig om de bevalling goed te doorlopen en de eerste maanden na de geboorte te kunnen overleven. Elke primaire levensbehoefte kan een baby “regelen” via deze reflexen. Bijvoorbeeld, het huilen wanneer het kind hongerig is of het koud heeft. Of het zoeken naar de tepel om gevoed te worden, en het grijpen met de handjes om vastigheid en veiligheid te voelen, etc.
Hoe ouder het kind wordt, hoe verder de primaire reflexen op de achtergrond raken en overgaan in bewustere, doelgerichte bewegingen. Zo doorloopt een baby totdat het peuter is een proces van liggen, rollen, buikschuiven, tijgeren, kruipen, staan, lopen en rennen.
In dit proces zijn de reflexen heel belangrijk. Ze zijn verantwoordelijk voor het kunnen doorlopen van alle motorische mijlpalen. En elke motorische mijlpaal heeft weer effect op een specifieke ontwikkeling en rijping van een deel van de hersenen. Dit is dé periode waar de basis gelegd wordt voor alles wat geleerd wordt; sociaal, emotioneel, cognitief, motorisch, auditief en visueel. Dé basis van de ontwikkeling van het centraal zenuwstelsel en onze hersenen. Zo ontstaat een stevig fundament waarmee we vaardigheden en activiteiten onder de knie krijgen en houden. Dán spreken we over geïntegreerde reflexen. Ze hebben hun werk gedaan en mogen het stokje doorgeven aan de levenslange reflexen. In nood, bijvoorbeeld bij een val, in gevaar, of welke vorm van stress of trauma ook, blijven ze altijd hun beschermende functie behouden en worden ze even weer actief. Wel zo veilig, je weet immers maar nooit…..
Een kink in de kabel, en dan…..
Maarrrrr, wat als de reflexen elkaar niet goed opvolgen, of een reflex niet ontwikkelt of teveel in de beschermingsmodus blijft staan.
Wat als er een kink in de kabel komt en er motorische mijlpalen worden overgeslagen of "anders" doorlopen worden.
Door problemen gedurende de zwangerschap, tijdens de bevalling bij zowel moeder en/of kind, of in het eerste levensjaar, kunnen de reflexen niet goed ontwikkelen. Afhankelijk van het probleem kan het zo zijn dat bepaalde delen van de hersenen niet goed ontwikkelen waardoor er moeilijkheden kunnen ontstaan op het gebied van leren, gedrag en motoriek, in de breedste zin van het woord. Deze moeilijkheden kunnen zich op elke leeftijd, in verschillende vormen presenteren. In de kindertijd, pubertijd, maar ook pas op volwassen leeftijd.
Via deze link lees je meer over deze kink in de kabel

Wanneer er een kink in de (reflex)kabel zit, betekent dit dat bepaalde reflexen niet in het lichaam integreren of zelfs niet ontwikkelen. Het lichaam reageert daardoor té actief of juist passief op prikkels. Reflexintegratie helpt het lichaam om alsnog die reflexpatronen te herkennen en te integreren en de prikkelverwerking te optimaliseren. De hersenstructuren en zenuwverbindingen worden herstelt of sterker gemaakt.
Reflexintegratie zorgt voor versterking van de myeline laag, de beschermlaag rond de zenuwbanen, waardoor er weer een juiste en snellere prikkeloverdracht plaatsvindt. Hoe sneller die prikkeloverdracht gaat, hoe makkelijker en beter het lichaam functioneert.
Van intake en screening naar integratie
Om er achter te komen hoe een lijf in elkaar zit, en waar mogelijk de moeilijkheden, beperkingen en klachten vandaan komen, onderzoek ik tijdens een intake en screening de reactie van het lijf op verschillende prikkels. Dit zijn in principe dezelfde prikkels als waar een baby’tje op reageert wanneer de reflexen nog aanwezig horen te zijn.
Tijdens het testen ligt de cliënt voor het grootste gedeelte op een behandeltafel. Hierbij worden kleren gewoon aangehouden, op schoenen en sokken na. Daarnaast worden er staand, zittend en lopend testen gedaan. Door licht, geluid, aanraking of beweging wordt een reactie van het lichaam uitgelokt. Letterlijk van top tot teen wordt het lichaam in actie gezet om te kijken hoe en of het nog reflexmatig reageert. Of reflexen nog actief zijn, of wellicht nooit actief zijn geweest. En nee, hier ga je niet van zweten, het zijn over het algemeen kleine aanrakingen en lichte bewegingen. Genoeg om het lijf te triggeren.
Na de intake en screening volgt de daadwerkelijke behandeling, de reflexintegratie. Ook hierbij speelt de behandeltafel een grote rol.
Als je bedenkt dat de meeste reflexen bij een baby aanwezig zijn voordat het kan lopen, is het logisch dat we tijdens de behandeling ook veel liggend werken. Reflexen die aanwezig zijn tijdens de rug-, buik- zittende of kruipende fase zullen ook tijdens de behandeling hier een duidelijke link naar hebben.

Het gaat te ver om van alle reflexen een duidelijke werkwijze van integreren te geven. Belangrijk is om te weten dat het om een behandelmethode gaat waarbij veiligheid en comfort hoog in het vaandel staan en de behandeling altijd afgestemd wordt op het individu. Dat er lichaamsgericht gewerkt wordt. Wat inhoudt dat er in principe niet gepraat hoeft te worden, ik geen reken- of taallesjes meegeef, maar alleen met het lijf aan het werk ga.
Mocht je nieuwsgierig zijn naar de primaire reflexen, op deze pagina staat een groot aantal beschreven.

Tijdens de behandeling mag je naast de eventuele eigen klachten geen pijn voelen, moet je je comfortabel en veilig voelen. Er wordt op een “zachte” manier druk uitgeoefend op delen van het lichaam, waarna bijvoorbeeld aan de cliënt gevraagd wordt om samen deze druk in balans te houden door tegendruk te geven. Of er wordt tijdens een gecontroleerde beweging van de cliënt zachte tegendruk gegeven door de behandelaar, zodat de hersenen extra goed de mogelijkheid krijgen om een bewegingspatroon (opnieuw) te herkennen. Er wordt gewerkt aan een goede balans tussen spanning en ontspanning, tussen aan en uit, tussen actief en passief..... Verder gebruikt reflexintegratie o.a. technieken als strijken, licht stretchen, wiebel en kloppen.
Alles gaat met beleid, niets wordt geforceerd. Wanneer er wel geforceerd wordt en er pijn ervaren wordt ontstaat er een hele andere reactie in de hersenen en het lichaam. Juist het tegenovergestelde van wat we willen. Angst voor beweging en contact, stress of een onveilig gevoel, in plaats van ontspanning en beter functioneren.
Tot slot
Ik werk volgens de MNRI® Methode, wat staat voor Masgutova Neurosensomotorische Reflex Integratie.
Op YouTube zijn verschillende video’s te bekijken over reflexintegratie. In het filmpje “Masgutova Welkom Video”, is de grondlegster Dr. Masgutova te zien en wordt een klein kijkje in de werkwijze van de methode gegeven.

Op de Nederlandse website www.masgutovamethode.nl is nog meer te lezen over deze methode.

Via deze link kom je op de website waar je een lijst met alle behandelaars in Nederland kan vinden.

Op zoek naar aanvullende wetenschappelijke achtergronden, onderzoeken, ontwikkelingen en ervaringen? Klik dan op deze link om naar de officiële Engelstalige website te gaan.

Genoeg om je te kunnen verdiepen in deze bijzondere en doeltreffende methode, zou ik zeggen :-) ■



Margreet Leeflang-Wobbes

Reflexintegratie, ga je daar van zweten?

Comments are closed.